Çocukluğumdan beri hep "ney" çalmak istemişimdir.
Ama herkes çalamaz onu,bilmişimdir.
Onun acı sesi,bastırmıştır içimde ki nefreti,acıyı,öfkeyi...
Gözümden,akıttığı her bir damla yaş,günahlarımın kefareti
İçimde sakladığım,biriktirdiğim kötülükleri,özlemleri boşaltmaktır tek imdatım,
Sesim çıkmıyo senin gibi,feryadım duyulmuyo.
Oysa ki bende ayrıyım, "O"ndan ,Yâr'dan
Sevincim sensiz,mekanım sensiz,üzüntüm kâfi
Bende sürüldüm senin gibi yurdumdan, Cennetim'den
Tıktılar beni bu karadeliğe,mutsuz olcağımı bildikleri hâlde
Gurbet acı,zor koca bir sahra;ama güneşsiz,kumsuz,yâlın
Senin gibi feryad da kalbim,boşlukta nefsim
Mevlana gibi arıyorum,beni sana götürecek Şems'i
Aşk'la üflemek istiyorum ona
Herbir deliğince,notasınca secde etmek istiyorum,Sana
Çıksın istiyorum ney'imden, "LÂ İLAHE İLLALLAH"
*TUBA*
4 yorum:
ney gerçekten bir aşktır canım ,dinlemesi de insanı kendinden geçirir bende bayılırım ama yeteneğim kesinlikle yok benim :)
malesef benimde,çünkü nefesim yetersiz kalıyor :)
farklı bir dünya o...
Çalamam ama çok güzel dinlerim :)
Aynen bende :))
Aslında birçok dil bilmek gibi,birçok da enstrüman çalmak,insanı manen ve mevkimen yükseltiyor :)Umarım birgün çalmak da nasip olur :)
Yorum Gönder